Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ο εθνικισμός, εθνικότητα δεν έχει.

Συνεννοημένοι είναι? Δεν είναι δυνατόν να διαβάζω τις θέσεις της τουρκοκυπριακής ακροδεξιάς και να βλέπω τις ίδιες θέσεις και τα ίδια επιχειρήματα που φέρνει η ελληνοκυπριακή ακροδεξιά! Διότι αν και αυτό είναι εφικτό στην ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή “αριστερα”, αυτό συμβαίνει γιατί μιλούν για συμβιβασμό και ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων!

Ο Έρογλου και οι εθνικιστικές οργανώσεις που επιστράτευσε για να τον υποστηρίξουν “επέκρινουν τον Ταλάτ ότι στις διαπραγματεύσεις κάνει τα χατίρια του Δημήτρη Χριστόφια” (παρμένο αυτούσιο από εφημερίδα). Ταυτόχρονα, ο παλιός μας γνωστός Γιώργος Λιλλήκας που “φίλοι και συνεργάτες, είναι οι λόγοι που με ώθησαν σε αυτή μου την απόφαση“ να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να εγκαινιάσει πολιτικό γραφείο λόγω των επικίνδυνων εξελίξεων στο κυπριακό (ελπίζω πως η επικίνδυνη εξέλιξη δεν ήταν το γεγονός ότι ίσως για πρώτη φορά συνομιλούσαμε με σκοπό να το λύσουμε ειλικρινά) υποστηρίζει πως “η στρατηγική της Κυβέρνησης στο Κυπριακό εξαντλείται στην επένδυση σε προσωπικές φιλίες”. Αυτό πως γίνεται να συμβαίνει ταυτόχρονα, μόνο οι εθνικιστές, της κάθε πλευράς, μπορούν να μας το εξηγήσουν διότι εγώ αδυνατώ.

Είναι φανερό πως με τον παραπάνω τρόπο σκέψης και ιδεολογίες που πηγάζουν από τους παραπάνω πολικούς χώρους, όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημά μας, αλλά μας οδηγούν σε ανυπόφορα, δίχως λογική αδιέξοδα. Κάθε πλευρά πιστεύω, πρέπει να περιορίσει (όχι να εξαφανίσει) τις φωνές αυτές και να αφήσει στο προσκήνιο τις πιο μετριοπαθείς δυνάμεις της. Δυστυχώς, ο εθνικιστής Ερογλου θα είναι κατά πάσα πιθανότητα νικητής των εκλογών στα κατεχόμενα ενώ στη δική μας πλευρά όλο και πληθαίνουν οι εθνικιστικές φωνές που προσπαθούν να μας “σώσουν” από την (οποιαδήποτε μορφής) λύσης και αντιδρούν έντονα στην κάθε (θετική ή αρνητική) εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. 

Το μέλλον των διαπραγματεύσεων φαίνεται δυσοίωνο. Δεν μπορώ να προβλέψω τις εξελίξεις με τον Ντερβίς Έρογλου και τις (Ε/Κ και Τ/Κ) εθνικιστικές-απορριπτικές απόψεις στο τραπέζι των συνομιλιών. Μπορώ όμως να ελπίζω για το καλύτερο μέχρι τέλους.

Nastasios.

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Δεν υπάρχει σχέδιο β' (Συνέντευξη Γλαύκου Κληρίδη στην Καθημερινή, 14/3/2010)

Συνέντευξη στους ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΡΑΣΧΟ και ΑΝΤΩΝΗ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ

Χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα του, αγνάντευε τη θάλασσα από τη θαλπωρή του σαλονιού του εξοχικού του στο Μενεού, απολαμβάνοντας το απογευματινό καφεδάκι και το πούρο του. Είναι ένα γλυκό απόγευμα, ημέρα Τρίτη, 3 Μαρτίου 2010 (οι ημερομηνίες έχουν πλέον σημασία), και ο Γλαύκος Κληρίδης, που στις 24 Απριλίου θα γιορτάσει τα ενενηκοστά πρώτα του γενέθλια, μοιάζει τόσο γαλήνιος όσο μόνο ένας άνθρωπος πλήρης ημερών και απελευθερωμένος από όλα μπορεί να είναι. Μας υποδέχεται με χαμόγελο και με ευχαρίστηση επειδή, όπως λέει, η παρέα μας θα είναι καλή. Κι εμείς διπλά ευχαριστημένοι, γιατί τον βρίσκουμε καλά στην υγεία του και επειδή μας τιμά η αποδοχή του να μιλήσουμε για το απώτερο και το πρόσφατο παρελθόν, καθώς και για το παρόν.

Ο πρώην Πρόεδρος δεν κρύβει την ανησυχία του για το ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν έχει αποφασίσει πώς θα χειριστεί πιθανή νέα αποτυχία των συνομιλιών. Χαρακτηρίζει την επιλογή της μη λύσης, που έχει αρχίσει να εμπεδώνεται στον λαό, ως «μία πολύ κακή λύση» και σημειώνει ότι ακόμα και σήμερα, 33 χρόνια μετά την αποδοχή της, η έννοια της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δεν έχει γίνει κατανοητή από τον λαό. Ο Γλαύκος Κληρίδης τοποθετείται και όσον αφορά τη διασταυρούμενη ψήφο, τονίζοντας ότι δεν μπορεί κάποιος να θεωρείται Πρόεδρος της Κύπρου όταν από την εκλογή του αποκλείεται ένα 18% του πληθυσμού.


-Βλέπουμε για ακόμα μια φορά τις συνομιλίες να οδηγούνται προς ναυάγιο. Ανησυχεί τον Γλαύκο Κληρίδη μια πιθανή νέα αποτυχία;
Αυτό που ανησυχεί εμένα είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει από μέρους μας σχέδιο β΄. Ας υποθέσουμε ότι αποτυγχάνουν και αυτές οι συνομιλίες. Έχουμε αποφασίσει πώς θα χειριστούμε αυτό το θέμα; Ή νομίζουμε ότι θα είναι εύκολο να πούμε «φταίει η Τουρκία»; Δεν διαισθάνεται η πολιτική μας ηγεσία ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία δεν θεωρείται εισβολέας, γι’ αυτό παρακάθεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας; Γιατί η Τουρκία έπεισε ότι αυτή έκανε ό,τι μπορούσε για να δεχθούν οι Τ/κ το σχέδιο του Κόφι Ανάν και είναι η άλλη πλευρά που το απέρριψε. Και είναι έτοιμη να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο μόλις βρεθεί λύση.

-Το επανέλαβε και ο Μπαγίς την προηγούμενη βδομάδα.
Και εμείς κάνουμε πως δεν ακούμε. Αν αποτύχουν οι συνομιλίες, τι πρόγραμμα έχουμε; Πώς θα κινηθούμε; Τι θα κάνουμε; Συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο και αυτό δεν το συζητούν. Συζητούν τη λύση, αλλά δεν συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση. Έχουμε φτάσει στο σημείο να προτείνει ο Τούρκος πρωθυπουργός πενταμερή, στην παρουσία της Ε.Ε., κι εμείς να λέμε ότι πρόκειται για επικοινωνιακό παιχνίδι. Αυτό όμως το επικοινωνιακό – σύμφωνα με εμάς – παιχνίδι, το λαμβάνει υπόψη όλη η Ευρώπη, το λαμβάνουν υπόψη τα Η.Ε., βλέπουν ότι η Τουρκία δείχνει διάθεση για λύση του Κυπριακού. Θα βγούμε και κατηγορούμενοι στο τέλος.

-Στον λαό εμπεδώνεται η άποψη ότι η μη λύση είναι καλύτερη από μια κακή λύση.
Μα η μη λύση είναι μία πολύ κακή λύση. Αυτό που πολλοί δεν καταλαβαίνουν είναι ότι μη λύση δεν σημαίνει παραμονή της κατάστασης ως έχει σήμερα. Η διεθνής πολιτική ιστορία δείχνει ότι η διατήρηση του status quo για πάρα πολλά χρόνια συνήθως οδηγεί σε αναγνώρισή του ως νόμου καθεστώτος. Μέχρι το 2004, υπεύθυνη για το status quo θεωρείτο η Τουρκία, η απόρριψη όμως από μέρους μας του 5ου Σχεδίου Ανάν και η παράλληλη έγκρισή του από την τ/κ πλευρά έχουν αλλάξει αρνητικά σε βάρος της πλευράς μας τα δεδομένα, με τον διεθνή παράγοντα να θεωρεί ότι η τ/κ πλευρά έχει την πολιτική βούληση για λύση και ότι αυτή δεν επιτυγχάνεται εξ υπαιτιότητας της δικής μας πλευράς. Για όσο χρόνο συνεχίζεται το status quo, η επιμονή των Η.Ε. και της Ε.Ε. για άρση της απομόνωσης της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» μεγιστοποιεί τον κίνδυνο αναγνώρισής της ως νόμιμου καθεστώτος, έστω και χωρίς κυριαρχία, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα τη νόμιμη λειτουργία των λιμανιών και αεροδρομίων στα κατεχόμενα. Δυστυχώς, ήδη υπάρχουν ενδείξεις ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μεγάλος, αν δώσουμε και πολιτικές ερμηνείες σε κάποιες αποφάσεις του ΕΔΑΔ, με πιο χαρακτηριστική την τελευταία.

-Ενώ ο Μακάριος αποδέχθηκε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία από το 1977, προκύπτει ότι η ε/κ πλευρά δεν είχε ποτέ οδηγηθεί στη λογική του συμβιβασμού. Μέχρι και πρόσφατα είχαμε συνθήματα του τύπου «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους». Είναι έτοιμοι σήμερα οι Ε/κ για έναν τέτοιο συμβιβασμό;
Εκείνοι οι οποίοι δεν ήθελαν την ομοσπονδία, την παρουσίαζαν στον λαό σαν διχοτόμηση. Απ’ εκεί που είναι τα σπίτια μας, έλεγαν, θα κυβερνούν εκείνοι. Δεν είχε γίνει ποτέ κατανοητή η έννοια της ομοσπονδίας. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, θεωρώ ότι ο λαός δεν γνωρίζει τι είναι η ομοσπονδία.

-Σε συνέντευξή σας στον «Πολίτη» (30/03/2008), είχατε πει ότι για να υπάρξει λύση του Κυπριακού θα πρέπει πρώτα οι κοινότητες να συγχωρήσουν η μία την άλλη. Είστε ο μοναδικός Πρόεδρος που σε μία δημόσια τοποθέτηση, την 1η Οκτωβρίου του 1994, ζητήσατε δημόσια συγγνώμη από την τ/κ κοινότητα. Βλέπουμε πως όλοι οι άλλοι λαοί ξεπερνούν τις έχθρες και προχωρούν. Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους Κύπριους να κάνουν το ίδιο;
Συγγνώμη στους Τ/κ είχα ζητήσει και το 1963, στη Βρετανία, επί προεδρίας Μακαρίου. Ο Ντενκτάς είχε καταθέσει έναν τεράστιο φάκελο με διάφορες ιστορίες κατά των Τ/κ. Όταν τέλειωσε, του είπα πως κι εγώ είχα έναν φάκελο, αλλά δεν θα τον άνοιγα, «εγώ θα πω λυπούμαι», του είπα. Κοιτάξτε, η Ευρώπη υπέφερε από δύο παγκοσμίους πολέμους. Εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν, καταστράφηκαν οικονομικά. Κι αυτό τους έκανε να συνειδητοποιήσουν ότι οι εχθροπραξίες δεν έβγαζαν πουθενά και ότι θα έπρεπε να στραφούν προς μία νέα πολιτική, αυτήν της φιλίας. Εμείς ουδέποτε σκεφτήκαμε να αρχίσουμε μια πολιτική φιλίας με την άλλη κοινότητα.

-Οι επιπτώσεις του 1974 και της εισβολής δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουμε τρόπο σκέψης;
Δυστυχώς όχι.

-Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για την διασταυρούμενη ψήφο. Ποια είναι η άποψη του Κληρίδη;
Εγώ ήμουν πάντοτε της άποψης ότι δεν μπορείς να αποκλείεις ένα 18% από την εκλογή του Προέδρου. Δεν στέκει αυτό το πράγμα. Δεν μπορείς να θεωρείσαι Πρόεδρος ολόκληρης της Κύπρου όταν δεν επιτρέπεις στο 18% του πληθυσμού της να έχει λόγο στην εκλογή σου.

-Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει ζητήσει την άποψη του Γλαύκου Κληρίδη;
Όχι, δεν ζήτησε ποτέ την άποψή μου. Με προσκαλούσαν στο Εθνικό Συμβούλιο, αλλά δεν πήγαινα, διότι θα άκουγα τα ίδια που άκουγα για 10 χρόνια όταν ήμουν Πρόεδρος.

Το παρασκήνιο της διεκδίκησης τρίτης θητείας

Η υπόσχεση προς τον Αλέκο Μαρκίδη, η στροφή της ΕΔΕΚ και η στήριξη ΑΚΕΛ προς Τάσσο Παπαδόπουλο


-Το 2003 διεκδικήσατε για τρίτη φορά την προεδρία για 16 μήνες, θεωρώντας ότι θα υπήρχαν εξελίξεις. Είχαμε τότε την αντίδραση του στενού σας συνεργάτη, Αλέκου Μαρκίδη, ο οποίος αποφάσισε να υποβάλει και αυτός υποψηφιότητα. Είχε πει πως του είχατε υποσχεθεί ότι δεν θα θέτατε υποψηφιότητα και ότι θα ήταν ο επόμενος υποψήφιος.
Εγώ είχα αποφασίσει για δύο λόγους ότι δεν θα επαναδιεκδικούσα την προεδρία. Ο πρώτος ήταν ότι η γυναίκα μου ήταν σοβαρά άρρωστη και ο δεύτερος ήταν ότι και εγώ αισθανόμουν κουρασμένος – ήμουν τότε 85 χρονών. Ο Κώστας Σημίτης, όμως, επέμενε ότι θα έπρεπε να μείνω για τουλάχιστον ακόμα 15 μήνες, ώστε να ολοκληρωθεί η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Είναι γεγονός ότι είχα υποσχεθεί στον Αλέκο Μαρκίδη ότι θα τον βοηθούσα να είναι υποψήφιος. Όταν τον ενημέρωσα για την επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να παραμείνω στην προεδρία για ακόμα κάποιους μήνες, αυτός δεν το δέχθηκε. Διακήρυττε ότι δεν θα υπάρξουν εξελίξεις στο Κυπριακό. Γνωρίζαμε ότι θα υπήρχαν εξελίξεις, διότι είχαμε – μέσω άλλου καναλιού – εξασφαλίσει το σχέδιο του γ.γ. του ΟΗΕ προτού μας το δώσει και επ’ αυτού τον είχα ενημερώσει. Ο Μαρκίδης επέμεινε όμως ότι δεν θα υπήρχαν εξελίξεις και αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα.

-Είχε λεχθεί τότε ότι η ΕΔΕΚ, μετά και από παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ, είχε υποσχεθεί στήριξη σε εσάς αν αποφασίζατε να θέσετε υποψηφιότητα για κάποιους μήνες, αλλά μετά και την υποβολή από τον Μαρκίδη επέστρεψε στην τριμερή.
Αυτό είναι γεγονός.

-Υποψήφιος του ΑΚΕΛ ήταν ήδη ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Υπολογίζατε ότι το ΑΚΕΛ θα υποστήριζε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, δεδομένων και των τεράστιων διαφορών των δύο στο Κυπριακό; Σε συνέντευξή σας είχατε πει ότι το ΑΚΕΛ θυσίασε τη λύση του Κυπριακού για να βγει στην εξουσία.
Όχι, δεν πίστευα ότι το ΑΚΕΛ θα εξέλεγε τον Τάσσο. Ήταν γνωστή η θέση του Παπαδόπουλου ότι ήταν αντίθετος σε οποιανδήποτε συμφωνία που θα βασίζετο πάνω στον συνεταιρισμό των δύο κοινοτήτων. Επέμενε ότι ως μειοψηφία η τ/κ κοινότητα θα έπρεπε να έχει τα δικαιώματα μίας μειοψηφίας και τίποτα περισσότερο. Ακριβώς αντίθετη ήταν η θέση του ΑΚΕΛ.

Συνομιλίες στο Μπούργκενστοκ και Δημοψήφισμα

«Ο Τάσσος Παπαδόπουλος απέφυγε να διαπραγματευτεί»


-Να πάμε λίγο στο Μπούργκενστοκ. Πολλοί λένε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος επέλεξε να μη διαπραγματευτεί ώστε να μην υπάρξουν ουσιαστικές βελτιώσεις στις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν και να είναι πιο δύσκολο να γίνει αποδεκτό από τις ηγεσίες των κομμάτων και τον λαό. Μάλιστα, υπήρχε έντονη φημολογία ότι ο Φερχόιγκεν είχε προσπαθήσει να κερδίσει την Καρπασία, ή μέρος της, για την ε/κ πλευρά, αλλά ο Τάσσος δεν ήταν πουθενά. Εσείς ήσασταν εκεί. Τι έγινε;
Είναι γεγονός ότι στο Μπούργκενστοκ ο Τάσσος απέφυγε να διαπραγματευτεί. Έφυγε και πήγε στις Βρυξέλλες όπου σπαταλήθηκαν οι μέρες χωρίς να συζητηθεί το σχέδιο. Δεν έγιναν καθόλου διαπραγματεύσεις. Ήρθαν αρχικά ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Μολυβιάτης, και αργότερα ο κ. Καραμανλής, ο Τάσσος όμως απέφυγε να κάνει συζήτηση με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας μαζί με το Εθνικό Συμβούλιο, και τον είδε κατ’ ιδίαν.

-Θεωρείτε ότι ρίσκαρε και έχασε; Κάλεσε τον γ.γ. να επαναρχίσει τις διαπραγματεύσεις νομίζοντας ότι η στάση της Τουρκίας και του Ντενκτάς δεν θα άλλαζε και ενώ, όπως αποδείχθηκε, δεν πίστευε στο σχέδιο;
Θεωρώ ότι αυτό ακριβώς έγινε. Ο Τάσσος μπήκε σε μια διαδικασία με στόχο το επικοινωνιακό κέρδος, αλλά η αλλαγή στάσης της Τουρκίας και των Τ/κ τον ανάγκασαν να διαπραγματευτεί ένα σχέδιο το οποίο δεν ήθελε.

-Στο τελευταίο σας βιβλίο λέτε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος σάς κάλεσε στο γραφείο του και σας είπε ότι στο διάγγελμα, ενόψει δημοψηφίσματος, θα καλούσε τον λαό να ψηφίσει κατά βούληση. Τελικά κάλεσε τον λαό να πει ένα ηχηρό «όχι». Θεωρείτε ότι άλλαξε γνώμη ή ότι κινήθηκε με μεθοδικότητα ώστε να προλάβει τις αντιδράσεις από την αντίθετη άποψη;
Ο Τάσσος με είχε καλέσει την προηγούμενη του διαγγέλματός του και μου είπε ότι πρόθεσή του ήταν να αναφερθεί στα θετικά και αρνητικά του σχεδίου και να καλέσει τον λαό να ψηφίσει κατά βούληση. Όταν άκουσα το διάγγελμα του Τάσσου, έπαθα σοκ. Εκτίμησή μου είναι ότι είχε ήδη διασφαλίσει πως και η στάση του ΑΚΕΛ έναντι του σχεδίου θα ήταν αρνητική και γι’ αυτό κράτησε αυτή τη στάση.

-Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είχε πει ότι το σχέδιο έδινε σχεδόν τα πάντα στην Τουρκία, ενώ η ε/κ πλευρά θα αποκτούσε τα δικαιώματά της – από μια κακή και οδυνηρή λύση – στο μέλλον, χωρίς εγγύηση, αφού θα εξαρτάτο από την καλή πίστη της Τουρκίας αν θα εφάρμοζε τις υποχρεώσεις της.
Ναι, αυτό λέχθηκε από πολλούς, ότι ουσιαστικά η τ/κ πλευρά πήρε ό,τι είχε ζητήσει από τα Η.Ε. Τι ζητούσε όμως η τ/κ πλευρά; Δύο κυρίαρχα κράτη με συνομοσπονδιακή σύνδεση, χωριστές κυριαρχίες, χωριστές διεθνείς προσωπικότητες, ευθυγράμμιση συνόρων, ίση εκπροσώπηση των δύο «κρατών» στην κυβέρνηση και τα άλλα συνομοσπονδιακά όργανα και λήψη αποφάσεων με συναίνεση και όχι πλειοψηφία, ανταλλαγή όλων των περιουσιών και αποζημίωση, η οποία θα βασιζόταν στην εκτίμηση της συνολικής αξίας των ε/κ και τ/κ περιουσιών ξεχωριστά, και παραμονή στην Κύπρο, στο διηνεκές, τουρκικής στρατιωτικής δύναμης 6000 ανδρών. Το σχέδιο του Ανάν, από την άλλη, διασφάλιζε την ενότητα της ομοσπονδίας με τη μία κυριαρχία, τη μία διεθνή προσωπικότητα και τη μία ιθαγένεια, επιστροφή 9% του υπό κατοχή εδάφους, επάνοδο πέραν των 100.000 προσφύγων, αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, ενώ δεν υπήρχαν μόνιμες αποκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το πιο σοβαρό όμως ήταν οι αρνητικές επιπτώσεις που θα μπορούσαν να προκύψουν από την απόρριψη του σχεδίου, οι οποίες κατά κοινή ομολογία σήμερα επιβεβαιώνονται.

-Τη στάση που κράτησε το ΑΚΕΛ πώς την είδατε; Την περιμένατε;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο Ταλάτ είπε ότι ο Χριστόφιας τον είχε ενημερώσει ότι το κόμμα του θα τασσόταν υπέρ της αποδοχής του σχεδίου, κάτι που φάνηκε και στην ομιλία του ενώπιον της έκτατης παγκύπριας συνδιάσκεψης του κόμματος, όπου ο Δημήτρης Χριστόφιας αναφέρθηκε σε δέκα θετικά, όπως τα χαρακτήρισε, στοιχεία του σχεδίου, μεταξύ των οποίων ήταν η επανένωση της Κύπρου, η σταδιακή επιστροφή 90.000 προσφύγων υπό ε/κ διοίκηση και η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, και σε τέσσερα μόλις αρνητικά. Είχε επίσης πει ότι το ΑΚΕΛ δεν συμμεριζόταν τις εκτιμήσεις του Τάσσου Παπαδόπουλου σχετικά με τις πρόνοιες του σχεδίου, και ιδιαίτερα την εκτίμηση ότι αυτό δεν κατέλυε την de facto διχοτόμηση, αλλά αντίθετα τη νομιμοποιούσε και την εμβάθυνε. Τελικά, το ΑΚΕΛ θεώρησε ότι το συμφέρον του κόμματος ήταν να συμφωνήσει να πει «όχι» ώστε να παραμείνει στην κυβέρνηση και η λύση του Κυπριακού να παραπεμφθεί για αργότερα.

-Στο συλλαλητήριο της 15ης Απριλίου 2004 είχατε σαφώς αφήσει να εννοηθεί ότι το σχέδιο ήταν ουσιαστικά η τελευταία πραγματική ευκαιρία για λύση του Κυπριακού. «Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε από το “όχι”», είχατε πει, «είναι ο ενταφιασμός της πατρώας γης».
Είχα επίσης πει ότι το σχέδιο έχει πράγματα που δεν μας αρέσουν, αλλά το σχέδιο το ξέρουμε. Αν πούμε «όχι» όμως, θα βρεθούμε σ’ έναν γκρεμό, το βάθος του οποίου δεν γνωρίζουμε.

-Έξι χρόνια μετά, θεωρείτε ότι τα γεγονότα σάς δικαιώνουν; Εκείνη ίσως να ήταν η μεγαλύτερή μας ευκαιρία;
Δεν είμαι ευτυχής που δικαιώνομαι. Δυστυχώς, όμως, τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν είμαστε σήμερα σε καλύτερη δυνατότητα να λύσουμε το Κυπριακό σε σχέση με τότε.

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ο Χρόνος

Ο χρόνος τρέχει.. Μα όντως τρέχει ή δεν πρέπει να βιαζόμαστε;

Χρόνος και κυπριακό είχαν από ανέκαθεν μια στενή σχέση. Άλλοι θεωρούσαν ότι ο χρόνος δεν παίζει καμία σημασία πλέον στο κυπριακό, αφού όση ζημιά μπορούσε να κάνει την έκανε (βλέπε δηλώσεις του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας). Άλλοι πάλι, κρούουν συνεχώς τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας ότι όσο περνά ο καιρός η κατάσταση με το κυπριακό δυσχαιρένει. Ποια είναι η αλήθεια; Όντως δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και όλοι αυτοί που μιλούν για τα χρονικά πλαίσια που έχουν στενέψει, φωνάζουν άνευ λόγου και αιτίας;

Νομίζω πως αν κάποιος σταθεί μόνο στις τελευταίες εξελίξεις μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει πως ο χρόνος καλπάζει εις βάρος μας και καλά κάνουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση του ΕΔΑΔ που αναγνωρίζει την 'Επιτροπή Αποζημιώσεων' για τις προσφυγές των Ελληνοκυπρίων για τη διεκδίκηση των περιουσιών τους στα κατεχόμενα, που μας έπιασε για ακόμα μια φορά στον ύπνο.

Στο άμεσο μέλλον βρίσκονται οι εκλογές του Απριλίου στα κατεχόμενα, που θεωρείται ότι θα κρίνουν και την έκβαση των συνομιλίων, αφού με μια πιθανή εκλογή του Έρογλου τα πράγματα θα καταστούν πολύ δύσκολα για την πλευρά μας μια και είναι γνωστές οι ακραίες του θέσεις περί λύσης δύο κρατών. Και εκεί ακριβώς, που όλα έδειχναν την υπεροχή Έρογλου στις εκλογές, έρχεται η παρέμβαση της Τουρκίας και η αιφνίδια υποψηφιότητα του Ερτουγρούλογλου, προερχομένου από το ίδιο κόμμα με τον Έρογλου. Για ποιο λόγο η Τουρκία να παρεμβαίνει και να υποβοηθά την εκλογή Ταλάτ; Τι έχει η ίδια να κερδίσει; Γιατί οι Ερτογάν και Μπαγίς συναντιόνται με Ελληνοκύπριους δημοσιογράφους και μιλούν για απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και "επίτευξη μιας συνολικής διευθέτησης" στο κυπριακό; Ίσως τελικά όντως η Τουρκία επιθυμεί την λύση του κυπριακού; Και γιατί τώρα; Τι ρόλο έχουν να παίξουν οι χρονικές συγκυρίες;

Πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Διονύσης Διονυσίου στο άρθρο του (εφημερίδα Πολίτης, 14/3/2010, σελ. 3, κωδικός άρθρου 934738, http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=934738&-V=columns) τη σημασία του χρόνου στην προσπάθεια επίλυσης του κυπριακου. Παραθέτω ένα απόσπασμα:

'Όσο η Τουρκία ενδιαφέρεται να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο χρόνος έχει σημασία για μας. Είναι ξεκάθαρο ότι μπροστά στο στόχο της ένταξης στην ΕΕ η Τουρκία έχει περάσει το Κυπριακό σε δεύτερη μοίρα και δείχνει έτοιμη για κάποιες υποχωρήσεις. Έχει λοιπόν τεράστια σημασία το Κυπριακό να λυθεί τώρα. Εάν την επόμενη διετία η ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας τερματισθεί, με την ΕΕ να της προτείνει κάποιου άλλου είδους σχέση, δεν θα θελήσει να το λύσει ποτέ. Με βάση την απόφαση του ΕΔΑΔ απλώς θα βάλει κάτω ένα κονδύλι μερικών δις και θα αγοράσει τις περιουσίες των προσφύγων και το θέμα θα λήξει οριστικά. Είναι ψευδαίσθηση λοιπόν ότι η Κύπρος θα έχει εσαεί το δικαίωμα των μικρών βέτο και θα επηρεάζει την ένταξη της Τουρκίας. Τα μικρά βέτο θα ισχύουν για λίγο ακόμα και εφόσον οι μεγάλες χώρες της ΕΕ δεν βιάζονται να τοποθετηθούν επί της ουσίας, κατά πόσον θέλουν δηλαδή ή όχι την Τουρκία ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Αν κάποια στιγμή της ανακοινώσουν ότι δεν θα γίνει ποτέ πλήρες μέλος, τι να τα κάνουμε τα βέτο; Για τα επόμενα δύο χρόνια, λοιπόν, όπου αναμένεται να ξεκαθαρίσει πλήρως η τύχη της Τουρκίας για ένταξη ή όχι, η ΕΕ για δεύτερη φορά μας κάνει ένα μεγάλο δώρο: Μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε το τεράστιο πολιτικό της εκτόπισμα για να διαπραγματευθούμε σχεδόν επί ίσοις όροις με την Τουρκία τη λύση του Κυπριακού'

Είναι καιρός να ξυπνήσουμε.. Πόσες φορές να μας πιάνουν οι άλλοι στον ύπνο; Γιατί πάντα εμείς βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων; Γιατί οι πολιτικοί μας δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα; Είναι τόσο δύσκολο να δουν λίγο πέρα από τη μύτη τους; Θα μου πείτε έχει 35 και βάλε χρόνια που προσπαθούν να κάνουν κάτι... Προσπαθούν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο που έχουν πέσει χρόνια τώρα.. Ο χρόνος περνά... Η μαλλον τρέχει με καλπάζοντες ρυθμούς. Δυστυχώς, αν δεν ξυπνήσουμε τώρα μια και καλή, πολύ φοβάμαι ότι το πουλλίν θα πετάσει για τα καλά...



Υ.Γ. Για όσους ενδιαφέρονται σήμερα 15 Μαρτίου 2010 και ώρα 19:15 η Δικοινοτική Πρωτοβουλία ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ διοργανώνει συζήτηση για την έκβαση των συνομιλιών και την άναγκη ύπαρξης λύσης με Ελληνοκύπριους και Τουκοκύπριους ομιλητές. Περισσότερες πληφορίες στο http://www.epanenosi.com/.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

ΛΥΣΗ 'Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ;;;



Απογοήτευση. Μόνο αυτό το συναίσθημα με διακατέχει. Ακόμα μια δημοσκόπηση, ακόμα ένα χαστούκι στο στόχο της λύσης. Ακόμα ένα χτύπημα στο όνειρο της απελευθέρωσης και επανένωσης.

Μιλάμε πάντοτε για τα δεδομένα μιας δημοσκόπησης(Δημοσκόπηση Εφημερίδας Καθημερινη - 07/03/10). Αν δεν αποτελεί την εικόνα της κυπριακής πραγματικότητας, σίγουρα αποτελεί μια σαφέστατη τάση της κοινωνίας των πολιτών. και αυτό οφείλει άμεσα να προβληματίσει όλους μας, κυρίως για την στάση των νέων ψηφοφόρων, των ψηφοφόρων της νέας γενιάς, αυτών της μελλοντικής λύσης.

Η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) αποτελεί την πρώτη επιλογή των Κυπρίων πολιτών με ένα ποσοστό του 37%. Μικρό μεν αλλά εύκολα μεταβαλλόμενο εάν αναλογιστεί κανείς της άγνοια του κόσμου για το τι εστί ΔΔΟ, εξού και η έκδοση του σχετικού εντύπου εκ της κυβέρνησης, για την επεξήγηση κάποιων δεδομένων περί της Ομοσπονδίας.

Η όλη μου απογοήτευση, έγκειται στο γεγονός πως οι υπόλοιπες 3 απαντήσεις των πολιτών (διχοτόμηση, λύση σε βάθος χρόνου και διατήρηση του σημερινού status quo) που κατά την ταπεινή μου άποψη, αποτελούν 3 διαφορετικές τοποθετήσεις της επιλογής της διχοτόμησης, αγγίζουν ένα ποσοστό της τάξης του 55%!!! Αξιοσημείωτη είναι ίσως η διαφορά πως το 15% επιδιώκει την άμεση διχοτόμηση με μερική αναδιανομή εδαφών, ενώ το υπόλοιπο 40%, ΊΣΩΣ και επαναλαμβάνω ΊΣΩΣ, δεν μπορεί να αντιληφθεί πως με την θέση της υπέρ λύσης σε βάθος χρόνου ή διατήρησης της υπάρχουσας κατάστασης, το αποτέλεσμα είναι και πάλι η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ που επί 35 και πλέον έτη αποτελούσε την μεγαλύτερη απειλή, τον πιο μεγάλο κίνδυνο για την Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου!!!

Πρέπει επιτέλους όλοι να καταλάβουμε πως οι επιλογές μας είναι μόνο 2:

ΛΥΣΗ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ Ή ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ.

Από τη μία η λύση, που χωρίς καμία αμφιβολία και χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης των πραγμάτων, θα αποτελεί ένα οδυνηρό συμβιβασμό (κυρίως για την δική μας, την Ελληνική πλευρά) που όμως, θα δίνει ένα τέλος στο εδώ και χρόνια συνεχιζόμενο έγκλημα της κατοχής και παραβίασης των βασικών μας ελευθεριών, θέτοντας τις βάσεις εκείνες που θα καταστήσουν την Κύπρο ένα περιφερειακό κέντρο προόδου, ανάπτυξης και ευημερίας για τους κατοίκους της, θέτοντας τις βάσεις για μια μόνιμη ειρήνη.

Από την άλλη, η επιλογή της ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ, αποτελεί την "εύκολη" "λύση". Και αυτά σε εισαγωγικά, μιας και ούτε εύκολη θα είναι για τον Ελληνισμό, αλλά ούτε και λύση αποτελεί. Ίσως αποτελεί την ταφόπλακα την παρουσίας του ελληνικού στοιχείου και πολιτισμού στην Κύπρο. Η επιλογή της διχοτόμησης το μόνο που θα καταφέρει, είναι να νομιμοποιήσει την "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου", που στην ουσία δεν θα αποτελεί ένα ανεξάρτητο κράτος, αλλά ένα κράτος - δορυφόρο των επιλογών και στόχων της Τουρκίας, της μεγαλύτερης ίσως περιφερειακής δύναμης στο ανατολικό άκρο της Μεσογείου. Με διχοτόμηση δηλαδή, η Κύπρος θα συνορεύει και επίσημα με την Τουρκία, ό,τι και αν αυτό μπορεί να σας λέει.

Όσο για επιστροφή προσφύγων, επανάκτηση περιουσιών και προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ούτε λόγος, αφού σε ένα μελλοντικό τ/κ κράτος, οι Ε/κ θα αποτελούν μονάχα γείτονες, φίλους άντε το πολύ και "συμπατριώτες" (σε εισαγωγικά και πάλι, μιας και η πατρίδα των μεν θα βρίσκεται στο Νότο και των δε στο Βορρά). Ενώ από την άλλη, οι Τ/κ για την Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσουν να αποτελούν μέρος του νόμιμου πληθυσμού της με όλα τα δικαιώματα, χωρίς όμως καθόλου υποχρεώσεις από τη στιγμή που αυτοί δεν κατοικούν στα εδάφη αυτής. Με αυτά τα δεδομένα, η δυνατότητα επιστροφής τους στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας και αξιοποίησης των πολιτικών και άλλων τους δικαιωμάτων, περιλαμβανομένου και του δικαιώματος της αξιοποίησης των περιουσιών τους, κάτι που κανένας δεν μπορεί να τους του απαγορεύσει, αποτελεί ένα πολύ λογικό σενάριο, μιας και η συνύπαρξη τους με τον κατοχικό στρατό και τους εκατοντάδες χιλιάδες έποικους εξ Ανατολής (υπενθυμίζω τις τουρκικές προθέσεις για την μεταφορά εως και ενός εκατομμυρίου εποίκων στα κατεχόμενα) θα αποτελέσει ένα εγχείρημα με σίγουρη αποτυχία.

Με αυτό τον τρόπο η Κυπριακή Δημοκρατία θα μετατραπεί και πάλι σε ένα συνεταιρικό κράτος μεταξύ ε/κ και τ/κ, με τη διαφορά πως τώρα, μια "αόρατη γραμμή" θα χωρίζει την Λευκωσία (πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας) με την Lefkoşa την πρωτεύουσα της διεθνώς αναγνωρισμένης ΤΔΒΚ.

Από εκεί και πέρα, ο μόνος μας στόχος και η μόνη μας επιδίωξη, θα είναι η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αλλά και η προάσπιση των εδαφών μας από τον κίνδυνο εκ του Βορρά!!!

Με δεδομένη την βασική θέση των ρεαλιστών διεθνολόγων για τις διακρατικές σχέσεις, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και πως το διεθνές σύστημα λειτουργεί βασιζόμενο στην κακία και τον στόχο των κρατών για απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερου πολιτικού ελέγχου έναντι του εχθρού, το μέλλον των Ελλήνων της Κύπρου μετά από μια μελλοντική διχοτόμηση του νησιού φαντάζει ολοένα και πιο ζοφερό.

Η Κύπρος και ο Ελληνισμός της, μπορούν και πρέπει να σωθούν!!! Ας δώσουμε επιτέλους τα χέρια και ας αφήσουμε πίσω τα ιδεολογικά και πολιτικά μας συμφέροντα, για το καλό και μόνο, της υπέρτατης αξίας που μας ενώνει της ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

ΛΥΣΗ - ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ - ΤΩΡΑ

ΧΑΛΑΡΟΣ

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Θολό τοπίο

Βλέποντας το σκηνικό στην ελληνοκυπριακή πλευρά, αλλά και το σκηνικό στην τουρκοκυπριακή πλευρά, όπως εμφανίζεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις (δες αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο), νιώθω απογοήτευση. Ένα θολό τοπίο νιώθω ότι σκεπάζει το μέλλον αυτού του τόπου. Νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά, όταν αντιλαμβάνομαι και συνειδητοποιώ ότι οι φόβοι, που κατά καιρούς εκφράστηκαν, επαληθεύονται. Απογοητεύομαι γιατί νιώθω πως πλέον τα πράγματα δεν μου αφήνουν περιθώρια να εθελοτυφλώ. Ακόμα κι αν το έκανα μέχρι πρόσφατα γιατί ήθελα να ελπίζω, σήμερα τα γεγονότα είναι τόσο δυσοίωνα, που δεν μπορώ ούτε καν να κοροϊδέψω τον εαυτό μου.

Στην ελληνοκυπριακή πλευρά οι πολιτικοί μας (άλλοι πολύ και άλλοι ακόμα περισσότερο) ασχολούνται με την αύξηση των κομματικών τους ποσοστών και έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής τους. Όπως και να το δεις είναι "φυσιολογικό". Οι πολιτικοί μας προτιμούν να "αγωνιστούν" για την εξουσία της μισής Κύπρου (είτε για να την κρατήσουν είτε για να την αποκτήσουν), αδιαφορώντας παντελώς για την άλλη μισή, παρά να κοιτάξουν πέρα από τη μύτη τους και να αντιληφθούν πού βαδίζει ο τόπος.

Δεν μπορώ πια να κλείνω τα μάτια στο πασιφανές: Δεν υπάρχει προοπτική. Δεν θα υπάρξει νέο σχέδιο. Δεν θα υπάρξει πρόοδος. Δεν θα υπάρξει λύση.

Κάποια στιγμή θα γράψω ένα βιβλίο: "Κυπριακό: Η ιστορία των χαμένων ευκαιριών".

Σύντροφε Χριστόφια κράτα το ΔΗΚΟ γερά! Έρχονται εκλογές το 2013! Κι άμα σε στηρίζει το ΔΗΚΟ μη φοβάσαι..! Και μην ανησυχείς: Δεν πρόκειται να επηρεάσει την πορεία των διαπραγματεύσεων το ΔΗΚΟ. Απλώς θέλει να λέει στον κόσμο του πως είναι καλύτερα να μένουν στην κυβέρνηση, διότι έτσι μπορούν να επηρεάσουν περισσότερο. Έτσι, ευχαριστημένο το ΔΗΚΟ διότι παραμένει "πατριωτικό κόμμα" και δεν έχει απώλειες ψηφοφόρων, αλλά και από την άλλη παραμένει και στην κυβέρνηση, απολαμβάνοντας τα καλά της εξουσίας. Είμαι βέβαιος ότι οι δηκοϊκοί είναι εξαιρετικά ευχαριστημένοι απ' αυτή τη "ρύθμιση". Ταιριάζει απόλυτα αυτό το σκηνικό με την φιλοσοφία του ΔΗΚΟ, άλλωστε...

Έτσι κι αλλιώς το 'χουν μιλήσει οι δυο τους. Του λέει ο Δημήτρης:
- Κάτσε ρε Μάριε, πού να πάεις τωρά; Εν θωρείς ότι εννα ττουμπαριστεί που μόνη της η κατάσταση; Εννα κάμεις έτσι λάθος; Πόμεινε κανένα δίμηνο να φκει ο Έρογλου τζαι μετά μεν έσιεις έννοια για το κυπριακό τζαι έτσι πελλάρες. Μετά θα λαλούμεν τζαι οι δκυο τα ίδια: ότι εν αδιάλλακτη η άλλη πλευρά τζαι ότι φταιν οι άλλοι που δεν προχωρά το πράμαν... Πού να μπαίννεις σε φασαρίες τωρά;; Εφοήθηκες ότι εννα σου πιάει ψήφους ο Γιαννάκης; Για όνομαν του Στάλιν ρε Μάριε μου... Θα σε κανονίσει ο φίλος σου: Θα σε αναδείξω ως την πιο άμεσα εμπλεκόμενη δύναμη (τάχατες μου) στις διαπραγματευσεις του κυπριακού. Τι άλλο θέλεις λεβέντη μου;;

Και να ακούς την αντιομοσπονδιακή ρητορεία να παλεύει για να σκοτώσει κάθε ελπίδα... να παλεύει για να στήσει το τείχος του διαχωρισμού, το τείχος της διχοτόμησης...

Αλήθεια, υπάρχει ελπίδα;

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΤΟΥ CHRISTOFIAS WATCH

Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥ CHRISTOFIAS WATCH;;;

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΩΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ, ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΚΡΩΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ;;;

ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CHRISTOFIAS WATCH, ΕΝΑ ΓΚΡΟΥΠ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΕΡHΦΑΝΕΙΑ ΚΑΤΙ ΡΙΚΚΟΙ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΑΛΟΓΟΥ "ΕΠΙΠΕΔΟΥ" ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΔΕΣ;;;

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ Η ΕΔΕΚ ΝΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΩΤΗΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;;; (ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΗΣΑ ΟΡΘΟΤΑΤΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΕΙΧΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ ΤΗΣ).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟ ΔΗ.ΚΟ., ΟΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΚΡΥΒΕΤAI ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΩΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΕΠΙ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΤΑΝ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ;;;

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΔΗ.ΚΟ. ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ...
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΔΗ.ΚΟ. ΝΑ ΚΡΑΤΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΑΥΤΗ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ...
ΜΠΟΡΕΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΡΑΓΜΟ ΣΤΗΝ "ΕΝΔΟΤΙΚΗ" ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ...
ΜΠΟΡΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ "ΚΥΡΙΟΙ" ΤΟΥ CHRISTOFIAS WATCH, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ... Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΜΕΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΘΡΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΑΜΑΡΙ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ...

ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΑΣ ΣΤΟΧΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ...

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΕΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ...

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΟΤΗΤΑ!

ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΝΗΣΙ, ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ... ΜΗΝ ΑΝΑΛΩΝΕΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ, ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΑΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΧΥΔΑΙΟ ΤΡΟΠΟ!!! ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!!!

ΑΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΘΕΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΤΟΥ CHROSTOFIAS WATCH, ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ!! ΑΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ!!!

ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΚΑΤΩ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ - ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ - ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

ΕΜΕΙΣ ΤΟΥ ΛΕΜΕ "ΕΞΩ"!


Στο όνομα της "δημοκρατίας και του σεβασμού όλων των πολιτικών πεποιθήσεων", οι γνωστοί - άγνωστοι υπερεθνικιστές - ΕΝΩΤΙΚΟΙ του τόπου, προσκάλεσαν τον Πατακό, για να παραστεί στο μνημόσυνο του αρχηγού της ΕΟΚΑ, Γεωργίου Γρίβα Διγενή Ο προδότης Πατακός, αποτελεί ένα από τους πρωτεργάτες της προδοσίας της Κύπρου, μιας και η ανάμειξη του στο προδοτικό πραξικόπημα του 1974, ήταν πολύ μεγάλη.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος του τόπου, με πρώτο το ΔΗ.ΣΥ., έσπευσαν να καταδικάσουν την πρόσκληση - πρόκληση του "άξιου αυτού ηγέτη", μιας και η παρουσία του στο νησί, αποτελεί μέγιστη πρόκληση για τα αισθήματα του Κυπριακού Ελληνισμού.

Άραγε πού οδηγούμαστε; Μήπως η νομιμοποίηση των ακραίων αυτών στοιχείων του τόπου, αποτελεί τελικά αντί δείγμα δημοκρατίας, κίνηση κατάλυσης της δημοκρατίας;;;

Τα αποτελέσματα της πολιτικής του δικτάτορα αυτού, τα ζούμε καθημερινά... Είναι η τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο, είναι ο βουβός Απόστολος Ανδρέας, είναι η ερειπωμένη Καρπασία, είναι η κατοχή και ο τουρκικός στρατός. Αν κάποιοι είναι συμβιβασμένοι με τα τετελεσμένα, τότε εμείς, οι ανυπότακτοι οπαδοί της ΛΥΣΗΣ, πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μέχρι την μέρα της ανάστασης του τόπου... Μέχρι την μέρα της πολυπόθητης ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ!

Ελπίσουμε η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και με την χρήση ακόμα και του δικαιώματος της απαγόρευσης εισόδου στα εδάφη της χώρας, να εμποδίσει την έλευση του δικτάτορα Πατακού!!

ΛΥΣΗ - ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ - ΤΩΡΑ

ΧΑΛΑΡΟΣ