Παράξενο αλλά συμβαίνει. Όλοι θέλουμε λύση του κυπριακού προβλήματος αλλά ακόμη δεν έχουμε συμφωνήσει στην επιθυμητή, πρακτική μορφή της. Γιατί να το κάνουμε άλλωστε, οι βολικές “βιώσιμη”, “λειτουργική” και “δίκαιη” είναι ό,τι πρέπει. Παραδέχομαι ότι το άκουσμά τους με ηρεμεί, με καθησυχάζει. Σαν ανοιχτόμυαλος (sic) όμως “ομοσπονδιακός” (όπως με αποκαλούν οι φίλοι του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.) ακούγοντας τις παθιασμένες και συνεχείς διαμαρτυρίες κάποιων συμπατριωτών για την συμφωνημένη πριν από χρόνια μορφή λύσης που κυνηγούμε, προβληματίστηκα. Προσπάθησα λοιπόν να δω τι επιλογές έχουμε για (ρεαλιστική) λύση.
Ομοσπονδία: Συμφωνημένη και από τις δύο πλευρές, επί καιρό Μακαρίου και επικυρωμένη (επίσημα τουλάχιστον) από όλους τους επόμενους προέδρους της δημοκρατίας. Ο “συναγωνιστής” trikozas έχει αναφερθεί στην ΔΔΟ και στο τι σημαίνει, λεπτομερώς, σε προηγούμενη καταχώρηση του. Πριν να έρθουμε κοντά σε μια λύση ΔΔΟ, δεν υπήρχαν αντιδράσεις για αυτή την μορφή λύσης.
Ενιαίο κράτος: Όπως το μοντέλο που υπογράφηκε το 1960, άλλα διορθωμένο από τις δυσλειτουργίες του και με μηχανισμούς απεγκλωβισμού από βέτο κάποιας κοινότητας. Μειονεκτήματα της συγκεκριμένης μορφής, η δυσκολία υλοποίησης της “αποτελεσματικής συμμετοχής” των δύο κοινοτήτων και το γεγονός ότι για να πετύχει, απαιτεί έλλειψη φανατισμού και εθνικισμού (βλ. Ε.ΛΑ.Μ.) από τους συμμετέχοντες.
Διχοτόμηση / Συνομοσπονδία: Δηλαδή νίκη του Ρ.Ντεκτάς και των υποστηρικτών του. Δημιουργία δύο κρατών και “τζίνοι ποτζί, τζαι 'μείς ποδά” κοινώς. Η μερίδα των Τ/Κ που υποστηρίζει την συγκεκριμένη λύση το λέει καθαρά. Στην Ε/Κ κοινότητα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αφού οι υποστηρικτές της μπορεί να εμφανίζονται σαν θιασώτες μιας εκ των προηγούμενων λύσεων ενώ επιθυμούν διχοτόμηση.
Ευρωπαϊκή λύση: Δεν ξέρω τι εννοεί ο κ. Συλλούρης και η παρέα του. Κάθε φορά που αναφέρετε σε αυτήν, όλο και μεγαλώνει η περιέργειά μου για αυτήν την πολλά υποσχόμενη αλλά μυστήρια μορφή λύσης.
Αν μου ξέφυγε κάποια μορφή λύσης ή ξέρετε κάτι παραπάνω για κάποια από τις παραπάνω (ειδικά για την “ευρωπαϊκή”), παρακαλώ, υποδείξετε μου στα σχόλια.. Το αλάθητο, δεν το διεκδικώ! Να σας υπενθυμίσω όμως ότι, προσωπικά τουλάχιστον, ψάχνω τις πρακτικές (γνωστές και ως ρεαλιστικές) μορφές λύσης.
Μπορεί σε τελική ανάλυση να μην συμφωνούμε όλοι στο τι “λύση” θέλουμε αλλά όλοι συμφωνούμε στο ότι έχουμε “πρόβλημα”. Είναι και αυτό, μια αρχή...!
Nastasios
Αναρτήσεις
Φίλε Nastasie πολύ καλό το post σου. Θα συμφωνήσω μαζί σου πως οι ποιό πάνω αποτελούν τις μοναδικές μορφές "επίλυσης" του κυπριακού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν αποδέχονται την ΔΔΟ, χωρίς να γνωρίζουν και οι ίδιοι το γιατί. Απλά ακολουθούν ορισμένους πολιτικάντηδες που προσπαθούν με τα εύκολα λόγια και τα εύηχα συνθήματα να "διασώσουν" τον τόπο.
Μερικοί απο αυτούς προωθούν και τη λύση της διχοτόμισης με το περίφημο “τζίνοι ποτζί, τζαι 'μείς ποδά”, χώρις πάλι να γνωρίζουν τις τραγικότατες συνέπειες αυτής της "λύσης". Επέτρεψε μου, όσο ανεκτικός και να είμαι με την αντίθετη άποψη, να θεωρώ όσους ακολουθούν αυτή τη θέση ώς τουσ πραγματικούς "εθνικούς μειοδότες".
Τελευταία απο τις "εφικτές" λύσεις, είναι και αυτή του Ενιαίου Κράτους. Θα συμφωνήσω πως ΝΑΙ, ίσως και να εφικτή λύση. Είναι άραγε όμως εφαρμοσιμή και βιώσιμη; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ.... Σήμερα η συμφωνημένη μορφή λύσης είναι η ΔΔΟ, και παρ' όλα αυτά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν την αποδέχεται για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν με τους "βρωμότουρκους τζαι τους ξιμαρισμένους". Αυτοι που φέρουν το επιχείρημα αυτό και απορρήπτουν την ομοσπονδία, είναι αυτοί που προωθουν την λύση του Ενιαίου κράτους. Δεν μπορούν όμως να καταλάβουν πως το Ενιαίο αυτό κράτος θα είναι απο κοινού με τους Τουρκοκύπριους.
Το συμπέρασμα είναι πως μόνο με την λύση της ομοσπονδίας θα μπορέσει η Κύπρος να διασωθεί μια για πάντα απο τον τουρκικό κίνδυνο. Σίγουρα μέσα απο υποχωρήσεις (μερικές φορές και οδυνηρές) θα πετύχουμε την εθνική μας επιβίωση στον τόπο αυτό.
ΥΣ. Όσο αφορά την θέση του κ. Συλλούρη και της συνεπαρτζιάς του (βλέπε ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ, ΠΕΟΦ, ΕΝΩΣΙΣ, κ.α.), για μια "Ευρωπαϊκή Λύση" καλύτερα θα ήταν να κατανοήσουν οι ίδιοι τι επιζητούν και μετά να ανοίγουν το στόμα τους και να τις αμολούν.
Βοηθά πάρα πολύ η απαρίθμηση όλων των επιλογών μορφής λύσης. Ξεκαθαρίζει το τοπίο, το οποίο προσπαθούν να θολώσουν εσκεμμένα κάποιοι. Το πιο οφθαλμοφανές είναι ότι "κάποιοι" μπορούν με ευκολία να απορρίπτουν και να λένε όχι, όμως αντιμετωπίζουν μια τεράστια δυσκολία στο να εκφράσουν άποψη σχετικά με το τι πραγματικά θέλουν και επιζητούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα διαφωνήσω με το Χαλαρό που δέκτηκε (χάριν συζήτησης, αν κατάλαβα καλά) ότι η λύση ενιαίου κράτους είναι εφικτή. Εκτός των άλλων λόγων για τους οποίους δεν μπορεί να επιτευχθεί λύση ενιαίου κράτους, είναι γεγονός πως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει αποδεκτή από την Τ/Κ πλευρά, διότι μια τέτοια λύση θα εφαρμοζόταν μόνο αν μπορούσε να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/Κ, αλλά και ο σεβασμός στα δικαιώματά τους. Τέτοια εχέγγυα δεν μπορεί να δώσει η πλευρά μας και ο φόβος είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Συμφωνώ πως ακόμη και με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, που είναι καλύτερες από του '60, δεν μπορεί να εφαρμοστεί μια λύση ενιαίου κράτους. Αυτό που διερωτούμαι, είναι λοιπόν ποια άλλη λύση υπάρχει πλην της ομοσπονδίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι προτείνουν για μορφή λύσης οι ενάντιοι της ομοσπονδίας που αυξάνονται όσο πλησιάζουμε σε μια λύση
τέτοια?! Εκτός αν εννοούν να περιμένουμε με όπλο μας την ελπίδα οτι κάτι καλύτερο θα εμφανιστεί σε βάθος χρόνου. Νομίζω ότι με 36 χρόνια εμπειρία, όλοι ξέρουμε με ποιου το μέρος είναι ο χρόνος, όσο αναφορά το κυπριακό.
Ακριβώς φίλε Τρικόζα αυτό ήθελα να τονίσω. Πως τη στιγμή που δεν αποδέχονται την Ομοσπονδία πως θα μπρορέσουν να εγγυηθούν την ασφάλεια λλά και τα διακιώματα των Τ/κ, στοιχεία που προαπαιτούνται για την διατήρηση της ειρήνης.
ΑπάντησηΔιαγραφή