Εκ περιτροπής και σταθμισμένη ψήφος

Ακούω συνεχώς κατηγορίες εναντίον κάποιων συγκεκριμένων ζητημάτων:
1) εκ περιτροπής προεδρία
2) σταθμισμένη ψήφος

Πρώτ' απ' όλα, νιώθω την ανάγκη να αναφέρω ότι αυτά τα δύο ζητήματα είναι επουσιώδη σε σχέση με άλλα πολλά ζητήματα που θα κληθούμε να λύσουμε ακόμα. Γενικότερα το ζήτημα της διακυβέρνησης δεν έχει τη βαρύτητα την οποία προσπαθούν να του προσδώσουν. Σε αυτό ευθύνεται και το γεγονός ότι ο κ.Χριστόφιας αφιέρωσε σ' αυτό πάρα πολύ χρόνο συνομιλώντας με τον Ταλάτ. Ίσως και λόγω του ότι ακριβώς είναι ένας τομέας στον οποίο θα γινόταν (και γίνεται) εύκολη προπαγάνδα και εύκολη μηδενιστική πολιτική από τους πολέμιους της (ομοσπονδιακής) λύσης στο σύνολό της. Άλλα θα κρίνουν κατά την άποψή μου την βιωσιμότητα ή μη της λύσης. Θα τα εκθέσω όμως σε άλλη μου ανάρτηση.

Προσωπική μου θέση ότι το προεδρικό συμβούλιο του Σχεδίου Ανάν που προέβλεπε αναλογία 4-2 ήταν κατά πολύ προτιμότερο. Στο συμβούλιο αυτό θα περιερχόταν εκ περιτροπής η προεδρία του σε όλα τα μέλη του, όμως οι εκτελεστικές αρμοδιότητες θα ασκούνταν από το συμβούλιο στο σύνολό του. Ο Προεδρεύων δηλαδή θα είχε περιορισμένη δύναμη. Όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το σύστημα της εκ περιτροπής έχει το θετικό ότι γίνεται πιο εύκολα κατανοητή (και εύκολα παρερμηνεύεται επίσης) από τον κόσμο (ο κόσμος το εχει συνηθίσει να λειτουργεί), αλλά και προβάλλει ως μάλλον πιο εύκολα λειτουργική. Διότι στο προεδρικό συμβούλιο οι πλείστες αποφάσεις (αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με) έπρεπε να λαμβάνονται με ομοφωνία.

Για την εκ περιτροπής άκουσα το εξής επιχείρημα για τη ρατσιστικότητα της λύσης:
"Υπάρχει πρόβλημα με την εκ περιτροπής Προεδρία καθώς εδώ δεν εκλέγεται ο πιο ικανός αλλά επιβάλλεται να κυβερνήσει κάθε φορά κάποιος λόγω εθνικής καταγωγής και όχι βάση προσόντων. Και αυτό συμβαίνει και την περίοδο που θα είναι η σειρά να μπει Έλληνας Πρόεδρος καθώς στερεί το δικαίωμα σε ένα πιο αρεστό Πρόεδρο που πιθανώς να ανήκει στην τουρκική μειονότητα".

Αυτό μας φέρνει όμως στους λόγους για τους οποίους συζητούμε εκ περιτροπής. Αν οι Ε/Κ και οι Τ/Κ δεν είχαν κανένα πρόβλημα και δεν διαχωρίζονταν, τότε αυτό θα σήμαινε ότι δεν υπήρχε στην ουσία ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός και άρα θα μπορούσε να εφαρμοστεί άψογα ένα ενιαίο κράτος. Και τότε ένα άτομο θα ήταν μία ψήφος.

ΟΜΩΣ, μας περνάτε για βλάκες; Ή μήπως νομίζετε ότι στην άλλη πλευρά (οι Τ/Κ) είναι βλάκες; Ξεχνούμε μου φαίνεται το παρελθόν. Είναι φανερό ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά μας. Είναι φανερό ότι η μια κοινότητα δεν εμπιστεύεται την άλλη ότι θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα, όχι να ψηφίσουν τον "πιο ικανό" για πρόεδρο! Το παρελθόν είναι ένας παράγοντας που μας διαχωρίζει και ανατρέπει κάθε τέτοια σκέψη. Για παράδειγμα έχουμε "καθαρίσει" άμαχο Τ/Κ πληθυσμό κι αυτοί έκαναν το αντίστοιχο σε Ε/Κ. Ο διαχωρισμός είναι κάτι δεδομένο και δεν τίθεται προς αμφισβήτηση από επιχειρήματα που άλλα θέλουν, άλλα λένε και άλλα εννοούν. Ακόμα και τα ΜΜΕ σε κάθε κοινότητα αναφέρονται στο τι "κερδίσαμε" και τι "χάσαμε" πάντα με το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο να αναφέρεται στην δική μας κοινότητα, όποια κι αν είναι.

Συνεπώς, προσπαθούμε να βρούμε μια λύση που να δίνει αρκετά εχέγγυα και στους μεν και στους δε, ότι θα εκπροσωπούνται στην κεφαλή του κράτους. Διότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη για οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι καλή η εκ περιτροπής για ένα κράτος, όμως σε αυτόν τον τόπο, αυτή τη χρονική στιγμή, όσοι θέλουν επανένωση του τόπου, πρέπει να αντιληφθούν την πραγματική σημασία της εκ περιτροπής.

Ακόμα επιπρόσθετο θετικό σημείο για την εκ περιτροπής είναι η σταθμισμένη ψήφος. Κατά την άποψή μου και εξ' όσων έχω διαβάσει σχετικά με αυτό, είναι κάτι θετικό υπό την έννοια ότι, ενώ είχαμε στο νου ότι τον τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο (ή εκ περιτροπής πρόεδρο) θα εξέλεγαν μόνοι τους οι Τ/Κ, με τη σταθμισμένη ψήφο δίνεται δικαίωμα στους Ε/Κ να επηρεάζουν αυτή την εκλογή. Με το ίδιο σκεπτικό φυσικά οι Τ/Κ θα ψηφίζουν και για τον Ε/Κ Πρόεδρο (ή εκ περιτροπής πρόεδρο). Αυτό θεωρώ ότι είναι ένας συνενωτικός παράγοντας που εκ των πραγμάτων θα βοηθήσει στο να αντιληφθούμε τον τόπο μας ως ένα. Κι ακόμα κάτι: Εξασφαλίζεται ότι ως ένα βαθμό, θα εκλέγονται άνθρωποι που είναι αρεστοί και από τις δύο πλευρές. Μια εκτενέστερη ανάλυση και συζήτηση για τη σταθμισμένη ψήφο εδώ από τον Στροβολιώτη.

Η Δημοκρατία και η Πολυφωνία ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ...

"Πολεμήθηκε απο την "Πλατφόρμα του ΝΑΙ" και την UNFICYP"
"Αυτός που αντιστάθηκε στο διχοτομικό Σχέδιο ΑΝΑΝ"
"...σημαιοφόρους της καταψήφισής του..."
"... πολιτικά κίνητρα."
"... ήθελαν να του κλείσουν το στόμα."

ΈΛΕΟΣ! Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Μία ψυχή, ένας άνθρωπος έφυγε τόσο άδικα απο κοντά μας και κάποιοι αρχίζουν να παλεύουν για πολιτικό κέρδος.

Ο θάνατος του Άντη Χατζηκωστή, πρέπει να μας προβληματίσει. Με αυτήν την πράξη δολοφονείτε η πολυφωνία, η δημοκρατία, η Κύπρος...

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές κλείνουμε τα αυτία μας στα κουτσομπολιά και τις υποθέσεις, και ενισχύουμε την ενότητα και την ομοψυχία μας!!!

Κλείνουμε το στόμα σε αυτούς που προσπαθούν να αμαυρώσουν την μνήμη του Άντη Χατζηκωστή, μέσα απο εμετικές τοποθετήσεις που προσπαθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ρίξουν τις ευθύνες στους πολιτικούς και όχι μόνο αντιπάλους τους!!!

Άς ξυπνήσει επιτέλους το κράτος, ας κινηθεί η αστυνομία με τον σωστό τρόπο προς διαλεύκανση της υπόθεσης και ας "τσακίσει" τους δολοφόνους!!

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΝΗ ΑΝΤΗ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗ

Άρκεψεν ο βομβαρδισμός! Καλυφτείτε!!!

Εξεκίνησα σήμερα να πάω δουλειά πρωί πρωί και όπως έφευκα που σπίτι θωρώ κάτι κοτσινόμαυρα χαρκιά πάνω στον πάγκο της κουζίνας πεταξούμενα. Τζίνο που εφαίνετουν πουπάνω τέλια, είσιεν μιαν πόμπαν τεράστιαν με το κότσινο μισοφέγγαρο της Τουρκίας πάνω, καθούμενην πάνω στον χάρτη της Κύπρου. Δκιαβάζω: 'ΕΣΥ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ;' Αμάν λαλώ! Άρκεψεν ο βομβαρδισμός! Εσύναξα τα χαρκιά και επήρα τα μαζί μου, αφού ως συνήθως ώσπου να πάω δουλειά κάμνω καμιάν ώραν μες την κίνηση. Τελικά επήα δουλειάν τζαι ήταν να εκραγώ εγώ!

Ρε παιδκιά, δηλαδή μιλούμεν για μεγάλο αποπροσανατολισμόν!Έν ξέρω πώς αλλιώς να το πω! Βάλλω απλά κάποιους τίτλους έτσι ενδεικτικα:

"Ομοσπονδία: Αττίλας 3 - Όχι στον καρκίνο της ομοσπονδίας"

"Ομοσπονδία...Εσύ θα συμβάλεις σε αυτό το ξεπούλημα; ... Να δεις τι σου έχουν για μετά..."

"Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία αποτελεί διάλυση"

Πουκάτω τα 'ενημερωτικά' φυλλαδιούθκια γράφουν τζαι πόθεν έρκουνται.
Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π που σημαίνει Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων, στον οποίο φορέα λαλεί ότι περιλαμβάνονται οι Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονονίκης, ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ Αθηνών, Α.Φ.ΕΠΑΛΞΗ Παν. Κύπρου, Ο.Π.Ε.Κ. ΑΤΙ και ΦΛΟΓΑ Πάτρας. Εν θα σχολιάσω πού ήβρασιν τα λεφτά τζαι εκάμαν τα τζαι εμοιράσαν τα σε ούλην την Κύπρο. Αλλού παπά ευαγγέλιο τζίνο.

Εμένα κόφτει με ότι τούτοι ούλλοι εν φοιτητές!!! Οι φοιτητές μας, οι νέοι μας, το μέλλον της Κύπρου θεωρεί ότι με τη λύση της ΔΔΟ, που έσιει τόσα χρόνια που μάχονται οι ηγέτες μας να έβρουν, θα αποτελέσει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σ' ένα φυλλαδιούι μάλιστα, εβάλαν τζαι απόψεις πολιτικών τζαι ακαδημαϊκών, που λαλούν ότι "η Κυπριακή Ομοσπονδία θα είναι αληθινό συνταγματικό τέρας", ότι είναι "σαν μια εκκλησία στην οποία στο κυρίως μέρος λειτουργεί ένας ορθόδοξος ιερέας και στο ιερό ο Χότζας" και το πιο ωραίο ότι "η Ομοσπονδία στην Κύπρο είναι σαν να βρίσκεις τη γυναίκα σου με τον εραστή της στο σπίτι και μετά το χωρισμό την παίρνεις τηλέφωνο να γυρίσει πίσω μαζί με τον εραστή και με όλα τα έξοδα πληρωμένα"!!!!!!!!!!!!!!

Να δούμεν τι άλλο θα ακούσουμεν!! Ναι μπορεί να την ήβρες με τον εραστή της, αλλά σαν να τζαι εκσίασες ότι τζαι εσύ, όι μόνον ετσακώνεσουν ούλλη μέρα μαζί της, αλλά επαρενοχλούσες τζαι κάτι συγγενείς της γιατί ενόμιζες ότι είσαι πολλά ανώττερος τους!!!Εν τζαι είπα σου ότι καλά σου έκαμε που σε απάτησε, αλλά εν τζαι είσαι τζαι εσύ αθώα περιστερά. Την ώρα που εννά την πιάεις τηλέφωνο να στραφεί, εννάν γιατί αγαπάς την τζαι γιατί διαφορετικά θα την χάσεις μιαν τζαι καλήν.

Τζίνον που εν φαίνεται να καταλαβαίνουν τούτοι ούλλοι που μάχονται εναντίον της ΔΔΟ είναι ότι, πρώτον έννεν τωρά που εμφανίστηκεν τζαι αθθυμηθήκαν τωρά να την πολεμήσουν, τζαι δεύτερον ότι εν έχουμεν άλλην επιλογήν δαμέ που εφτάσαμεν. Είδασιν τους αριθμούς των εποίκων έτσι όπως αυξάνουνται; Επήρασιν πρέφαν ότι με μαθηματικήν ακρίβειαν αν συνεχίσουσιν έτσι (που εννά συνεχίσουν, δεδομένου ότι εμείς κάμνουμεν μισόν κοπελλούιν τζαι τζίνοι 10)ότι εν τζαμέ που εννά τουρκοποιηθούμεν ούλλοί; Οξά νομίζουν ότι με το να συνορέψουμεν με την Τουρκία, 'τζίνοι ποτζί τζαι εμείς ποδά', εγλυτώσαμεν;

Εθκιέβασα τα ούλλα τα φυλλαδίούθκια τζαι εγύρευκα να έβρω τι προτείνουν. Εγύρευκα εγύρευκα, τελικά ήβρα το! 'Απελεύθερωση η μόνη λύση - Για μια Κύπρο Ελεύθερη για πάντα ελληνική'. Ε, ύστερα αμαν είδα τζαι το quote από τον Εθνάρχη,

"Τζείνοι ούλλοι που νομίζουσιν ή κάλλιον πως μπορούσιν της Ένωσης να διώξουσιν πόθον και πεθυμιάν ρότσες του ήλιου σύρνουσιν, ώστι να ποσταθούσιν"

Ε τότε είπα τέλος. Οι άνθρωποι ζιουν σε άλλον πλανήτην.

Θέλω να πιστεύκω ότι τούτοι ούλλοι έννεν πολλοί. Εν γίνεται να εν πολλοί, τζαι τόσα χρόνια να φκαίνουν προέδροι που να μάχονται να έβρουν μιαν λύση στη βάση της ΔΔΟ.

Άρα ας ευχηθούμεν καλή τύχη του Προέδρου μας στες εντατικές συνομιλίες τζαι πέρκει μας λυπηθεί ο Θεός.

Τα 6 λάθη του ΑΚΕΛ (άρθρο απο Εφημερίδα Πολίτης της Κυριακής 10/01/10)

Μπορεί τόσο καιρό να βρισκόμαστε κατά κάποιο τρόπο στο "στρατόπεδο υπεράσπισης" των κινήσεων του Προέδρου για το Κυπριακό, αλλά σίγουρα, εάν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και σοβαροί σωστό θα ήταν να παραθέσουμε και τα λάθη τα οποία διέπραξε ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας τα τελευταία χρόνια. Λάθη που σίγουρα, είναι συνυπεύθυνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το εθνικό μας πρόβλημα. Παραθέτω αυτό το άρθρο της Ξένιας Κωνσταντίνου, απο την εφημερίδα Πολίτης της Κυριακής (10/01/10):

Το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ) βρίσκεται στην εξουσία ως κυβερνών ή συγκυβερνών κόμμα τα τελευταία 7 χρόνια. Αυτά τα χρόνια υπήρξαν τα πιο καθοριστικά στην πορεία του Κυπριακού μετά το '74. Κατά το διάστημα αυτό, η εποχή υπήρξε ιστορική γιατί ήταν η πρώτη φορά που είχαμε έναν καταιγισμό εξελίξεων τόσο πριν όσο και μετά την κατάθεση του πρώτου ολοκληρωμένου σχεδίου λύσης του Κυπριακού. Τα κόμματα έπρεπε να πάρουν πραγματικές αποφάσεις αφού υπήρχαν πραγματικά πολιτικά διακυβεύματα. Αυτήν την κρίσιμη εποχή, λοιπόν, το ΑΚΕΛ έκανε επτά σημαντικά πολιτικά λάθη που επηρέασαν αρνητικά την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό.

Λάtθος 1ο

Η απόφαση του ΑΚΕΛ να υποστηρίξει το 2002 τον Τάσσο Παπαδόπουλο σηματοδοτούσε την ίδια ώρα τον ενταφιασμό της λύσης του Κυπριακού για την επόμενη πενταετία. Εκ των υστέρων πιστεύω ότι δικαιώνονται πλήρως όσοι υποστήριξαν αυτήν τη θέση τότε. Οι δικαιολογίες του ΑΚΕΛ, ότι δεν υπήρχε κινητικότητα στο Κυπριακό τον Ιούλιο του 2002, φανερώνουν ακριβώς πόσο λάθος ζύγιασε τα πράγματα.

Λάθος 2ο

Το 2003 το ΑΚΕΛ δεν συναντήθηκε πολιτικά με τους Τουρκοκύπριους. Το 2003, οι Τουρκοκύπριοι έκαναν τη δική τους επανάσταση ενάντια στην κατοχή. Για πρώτη φορά πήραν την τύχη στα χέρια τους και "τρύπησαν" το τείχος. Δυστυχώς, το ΑΚΕΛ όπως και σχεδόν όλοι οι άλλοι δεν πήραν χαμπάρι ότι εκείνο το πρωινό του Απρίλη θα μπορούσε να αποτελέσει μια άνευ προηγουμένου λαϊκή κινητοποίηση και από τις δύο πλευρές για τον τερματισμό της κατοχής και μια νέα αρχή με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αντί τούτου, κρύφτηκαν όλοι φοβισμένοι πίσω από τις δηλώσεις του Δώρου Θεοδώρου ο οποίος "προειδοποιούσε" για τους κινδύνους και την "προδοσία". Οι αρχές της Δημοκρατίας, δε, έκαναν τη δουλειά τους όπως τους την επέβαλλαν οι κατοχικές δυνάμεις: Έκαναν αυστηρούς ελέγχους και ζητούσαν διατυπώσεις. Ας ευχηθούμε η ιστορία να μη γράψει μετά από χρόνια ότι το τείχος έπεσε από τους Τουρκοκύπριους και επανατοποθετήθηκε αυτόματα από τις αρχές των δύο πλευρών.

Λάθος 3ο

Η παλινωδία της απόφασης για το Σχέδιο Ανάν. Το Ναι μεν αλλά Όχι θα καταγραφεί ως ο μεγαλύτερος πολιτικός στρουθοκαμηλισμός στην ιστορία του Κυπριακού. Ο Δημήτρης Χριστόφιας στις 12 Απριλίου 2004 ανακοίνωνε την απόφαση: "Σήμερα το Κόμμα μας βρίσκεται μπροστά σε ένα σχέδιο που τα θετικά του στοιχεία, με την πιθανή αποδοχή του, θα μπορούσαν, παρά τους κινδύνους, να δημιουργήσουν ελπιδοφόρα προοπτική για ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ... το ΑΚΕΛ καλεί τα Ηνωμένα Έθνη και τον διεθνή παράγοντα να προχωρήσουν στην αναβολή των δημοψηφισμάτων για μερικούς μήνες, ώστε να προηγηθεί η δυνατότητα αντικειμενικής παρουσίασης του Σχεδίου Ανάν στο λαό, να δοθεί η δυνατότητα διαπραγμάτευσής του στη βάση που αναφέραμε πιο πάνω, και κάλυψης των κενών που υπάρχουν, έτσι που να καταστεί δυνατή η έγκρισή του από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων". Ακολούθησε η δαιμονοποίηση του σχεδίου με πρόσχημα να μην "πληγεί" η δική μας πλευρά. Και όντως η λύση "δεν ανατινάχτηκε στον αέρα", επειδή λύση δεν αναζητήθηκε. Ανατινάχτηκαν όμως οι σχέσεις Ε/Κ και Τ/Κ.

Λάθος 4ο

Το ΑΚΕΛ δίνει κάλυψη στον τότε Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο για την πολιτική της περιρρέουσας. Η Χαραυγή μετατράπηκε σε γκεμπελική φυλλάδα και οι "αποκαλύψεις πουλημένων" δίνουν και παίρνουν. Οι πακτωλοί λάσπης κατά δημοσιογράφων, στελεχών του ΔΗΣΥ, οργανώσεων νεολαίας, ΜΚΟ κλπ. γίνονται πρωτοσέλιδα. Το μόνο που κατάφερε να αντιτάξει ο Χριστόφιας, τότε, ήταν μια θυμωμένη δήλωση με την οποία αρνιόταν κάθε κατηγορία κατά της Ελένης Μαύρου. Για όλους τους υπόλοιπους δεν βρήκε λέξη...

Λάθος 5ο

Η στάση απέναντι στον ΔΗΣΥ μετά την ανάληψη της εξουσίας. Το ΑΚΕΛ και ο ίδιος ο Πρόεδρος τους τελευταίους 22 μήνες καλλιεργούν συνειδητά στον κόσμο τους την πίστη ότι ο μεγαλύτερός τους εχθρός είναι ο ΔΗΣΥ (με μοναδική φωτεινή εξαίρεση τον ΑΣΤΡΑ). Το αποτέλεσμα είναι να διαδραματίζεται δημόσια ένα πολιτικό τσίρκο χωρίς προηγούμενο. Όλοι οι "σύμμαχοι" στην Κυβέρνηση είναι οι χειρότεροι επικριτές της πολιτικής της Κυβέρνησης! Διαφωνούν ακόμη και με τη βάση λύσης. Την ίδια ώρα, ο Χριστόφιας στηρίζεται για τους χειρισμούς στο Κυπριακό αποκλειστικά από τον ΔΗΣΥ με τρόπο έντιμο και ξεκάθαρο. Αλλά είναι πλέον εμφανές πως το ΑΚΕΛ θα προτιμούσε ίσως στην τελική να έχει απέναντί του έναν "κακό" ΔΗΣΥ για να μπορέσει να σκεπάσει κάτω από αυτό τα ιδεολογήματά του και να του ρίξει το βάρος της ευθύνης για τη μη λύση.

Λάθος 6ο

Είκοσι δύο μήνες μετά τη ανάληψη της προεδρίας από το ΑΚΕΛ, το κόμμα της αριστεράς εξακολουθεί να παίζει το παιχνίδι των "κακών πλουτοκρατών δεξιών", να επαναλαμβάνει τα παράλογα συνθήματα των απορριπτικών (όχι χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησίες κλπ.) και, τελευταία, να υιοθετεί μια αστεία ρητορική του τύπου "ορόσημα πολλά, αλλά εμείς συνεχίζουμε τη διαπραγμάτευση". Πιστεύω ότι ο Χριστόφιας στα μάτια της διεθνούς κοινότητας κινδυνεύει πλέον σοβαρά να χάσει κάθε αξιοπιστία. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι διατηρεί όπως μπορεί τις γέφυρες με ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ και προσβλέπει ανοικτά πλέον σε μια δεύτερη θητεία. Θεωρεί ότι ο Έρογλου θα του δώσει το τέλειο άλλοθι. Αυτό το οποίο δεν έχει συνεκτιμήσει το ΑΚΕΛ, και που είναι το 7ο του λάθος, είναι ότι, με άλυτο το Κυπριακό και τις ευθύνες να τον βαραίνουν, η προσπάθειά του για επανεκλογή θα βρει απέναντί της όχι μόνο τον Έρογλου, αλλά και ένα σκληρό και εθνικιστικό μέτωπο από τη συγκυβέρνηση. Αυτό σε συνδυασμό με την κακή διαχείριση της οικονομίας δύσκολα θα του επιτρέψουν να ισορροπήσει. Δυστυχώς, όμως, μέχρι το 2013 η ελληνοκυπριακή πλευρά θα έχει χάσει κάθε πιθανότητα να λύσει το πρόβλημα στη βάση συμφωνημένης ομοσπονδίας και θα περιπέσουμε στη δίνη του αλυτρωτισμού, του λαϊκισμού και της πολιτικής υποκρισίας, που εύκολα επικρατούν σε τέτοιες συνθήκες. Μέχρι που να βρεθεί ένας "προδότης" να προτείνει ίσως τη μοναδική εφικτή λύση πλέον, που θα είναι μια συμφωνημένη διχοτόμηση με αναγνώριση των τετελεσμένων. Φυσικά η διχοτόμηση δεν θα είναι αυτή ακριβώς που φαντάζονται αφελώς οι σημερινοί υποστηρικτές της.

-------------------------------------------------------------------------------------

Αναμένω διάλογο...

ΧΑΛΑΡΟΣ

Το μεγαλύτερο εμπόδιο

Έχουμε όλοι νομίζω ακούσει κάποιον να λέει σε μια συζήτηση για το κυπριακό: "Εν είμαστεν μιαν χαρά έτσι ρε κουμπάρε; Ήντα μπου θέλουμεν τωρά λύσεις τζαι ομοσπονδίες τζαι πελλάρες; Ήντα μπου θέλουμεν να τους βάλουμεν μες τα πόδκια μας;;"

Για σκεφτείτε τώρα σε ποιο βαθμό ακούγεται αυτό από νέους. Οι νέοι των 20, 30 χρονών δεν ξέρουν ιστορία (δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να μάθουν). Κατά γενική ομολογία αντιλαμβάνονται το κυπριακό με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γνώρισαν την Κερύνεια και την Αμμόχωστο από φωτογραφίες και δεν έχουν ζήσει την Κύπρο ολόκληρη. Έχουν συνηθίσει η πατρίδα τους να τελειώνει στην Πράσινη Γραμμή. Έφταναν μέχρι ένα σημείο και μετά ήταν τα «κατεχόμενα». Όσοι απ’ αυτούς πέρασαν τα οδοφράγματα μετά το 2003, δεν ένιωσαν κάτι διαφορετικό όταν είδαν τις περιοχές αυτές της Κύπρου. Αρκετοί απ’ αυτούς είναι παιδιά προσφύγων. Άκουσαν ιστορίες και διηγήσεις, μα δεν έζησαν.

Το κυριότερο όμως είναι ότι έζησαν όλη τους τη ζωή στην ελεύθερη Κύπρο και είναι ευχαριστημένοι. Αντιμετωπίζουν το θέμα με την δική τους κοσμοθεωρία: Η πατρίδα μου είναι αυτή. Μέχρις εδώ. Και μια χαρά είναι όλα. Αυτοί οι άνθρωποι που νιώθουν εντάξει με τη ζωή τους όπως είναι και δεν τους απασχολούν πολιτικές και προβλήματα και ιδέες, έχουν τα χαρακτηριστικά της κυπριακής κοινωνίας. Της κοινωνίας που εμείς δημιουργήσαμε.

Είναι δηλαδή η γενιά της καλοπέρασης, η γενιά που δεν ανησυχεί για τίποτα πέρα από την προσωπική ευχαρίστηση και τη ζωή ως ένα δρόμο απολαύσεων και ίσως κάποτε μερικών υποχρεώσεων. Η γενιά αυτή δεν μεγάλωσε με οποιαδήποτε ανησυχία για τα κοινά. Αυτά που της έλεγαν οι «μεγάλοι» δεν τα κατάλαβε ποτέ. Το κυπριακό έμεινε μόνο ως ένα παροιμιώδες πρόβλημα χωρίς λύση. Και γιατί να λυθεί; Μια χαρά δεν είμαστε κι έτσι;

Οι Τουρκοκύπριοι δε, έμειναν στα μυαλά αυτής της γενιάς ως ο εχθρός. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο διαχωρισμός Τούρκων και Τουρκοκυπρίων δεν υπάρχει καν. Η γενιά αυτή μεγάλωσε σκεφτόμενη πως οι κακοί Τούρκοι έκαναν την εισβολή και μας πήραν ένα κομμάτι της Κύπρου μας. Τις μέρες που η γενιά αυτή (στα 10 ή στα 15 της χρόνια) φώναζε «Έξω οι Τούρκοι από την Κύπρο» στα πλαίσια των σχολικών εκδηλώσεων καταδίκης του ψευδοκράτους, κάποιοι σκέφτονταν με την παιδική αφέλεια πως ήθελαν να πάρουν ένα όπλο και να καθαρίσουν όλους τους Τούρκους, να τους διώξουν από την Κύπρο.

Ο εχθρός αυτός που ποτέ δεν γνώρισαν, ήταν όμως πάντα εκεί. Να τον θυμούνται κάποιες μέρες του χρόνου, κυρίως όταν τους ξυπνούσαν κάποιες πρωινές σειρήνες.

Και ύστερα ήρθαν οι εξελίξεις. Προηγουμένως είχε συνομιλίες αλλά ποιος νοιαζόταν; Συνομιλίες είχε το πρόγραμμα από την παιδική ηλικία αυτής της γενιάς, αλλά τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν έγινε. Όλα παρέμειναν εντάξει. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος να αλλάξει κάτι τώρα. Μα όμως λένε πως ήρθε σχέδιο. Το σχέδιο Ανάν. Αμάν!

Τι είναι αυτό που προσπαθούν να μας κάμουν οι ξένοι; Μα να ζήσουμε μαζί τους; Με τους Τούρκους; Γιατί; Δεν ήμασταν μια χαρά και πριν; Δεν μπορούσε κανένας να καταλάβει γιατί να αλλάξει κάτι τώρα. Έζησαν τη ζωή τους με κάποια δεδομένα. Αυτά τα δεδομένα ήταν ικανοποιητικά. Γιατί να μπουν τώρα σε διαδικασίες και αλλαγές; Εξάλλου, όλοι λένε πως το σχέδιο είναι κακό, πολύ κακό. Είναι «το ξεπούλημα της Κύπρου στην Τουρκία». Κι ακόμα περισσότερο, είπαν πως θα έχει και κόστος. Θα «πληρώνουμε εμείς και τα παιδιά μας». Άπαπαπαπα..! Αφού έτσι κι αλλιώς είναι φανερό: «Ποτέ οι Τούρκοι δεν τήρησαν αυτά που συμφώνησαν. Γιατί να το κάνουν τώρα;» Το είπαν εξάλλου ξεκάθαρα πολλοί: «Ο Τούρκος είναι Τούρκος». Με ένα νόημα τόσο σαφές που δεν μπορούσε να αντικρουστεί με κανένα επιχείρημα.

Έτσι σκέφτηκε η γενιά αυτή. Έτσι συνεχίζει να σκέφτεται.

Κάποιοι πέρασαν ένα επίπεδο παραπέρα. «Ανακάλυψαν» ότι κάποιοι (οι «προδότες» – «σε κάθε εποχή υπήρχαν τέτοιοι») προσπαθούσαν να ξεπουλήσουν τον τόπο. Κάποιοι έπαιρναν λεφτά. Κάποιοι προωθούσαν αυτά που ήθελαν οι ξένοι, οι Αμερικάνοι, οι Εγγλέζοι (ο «κακός δαίμονας της Κύπρου»), οι Τούρκοι. Ντροπή! Θα αγωνιστούμε για να μην τους αφήσουμε, είπε η γενιά αυτή. Και ταμπουρώθηκε. Αποφάσισε πως θέλει απελευθέρωση. Διότι μόνο έτσι είναι δίκαιο. Αν φύγουν όλοι και μας τα παραδώσουν και μας πουν κάναμε λάθος, συγγνώμη, αυτά είναι δικά σας. Να φύγουν όλοι οι «κκιλίντζιροι», Τούρκοι, Τουρκοκύπριοι και όσοι άλλοι βρίσκονται στα κατεχόμενα. Και έτσι για να ξέρετε αυτή η γενιά δηλώνει με στόμφο πως είναι έτοιμη να πολεμήσει. Απλά και μόνο επειδή κατάλαβε πως κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Ρωτήστε τους και θα καταλάβετε. Δηλώνουν πανέτοιμοι. Αυτό είναι. Αν δεν γίνει αυτή η απελευθέρωση, δεν πρόκειται να λυγίσουν. Θα αγωνιστούν και θα παλέψουν μέχρι τέλους. Αν δεν την πετύχουν, τότε: «Μια χαρά είμαστε κι έτσι. Όπως ήμασταν πάντα!»

Σημείωση: Το κείμενο δεν αναφέρεται σε όλους που ανήκουν σε αυτή τη γενιά. Αναφέρεται όμως δυστυχώς στην πλειοψηφία.

Λύση και μορφές που θα την συναντήσεις.

Παράξενο αλλά συμβαίνει. Όλοι θέλουμε λύση του κυπριακού προβλήματος αλλά ακόμη δεν έχουμε συμφωνήσει στην επιθυμητή, πρακτική μορφή της. Γιατί να το κάνουμε άλλωστε, οι βολικές “βιώσιμη”, “λειτουργική” και “δίκαιη” είναι ό,τι πρέπει. Παραδέχομαι ότι το άκουσμά τους με ηρεμεί, με καθησυχάζει. Σαν ανοιχτόμυαλος (sic) όμως “ομοσπονδιακός” (όπως με αποκαλούν οι φίλοι του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.) ακούγοντας τις παθιασμένες και συνεχείς διαμαρτυρίες κάποιων συμπατριωτών για την συμφωνημένη πριν από χρόνια μορφή λύσης που κυνηγούμε, προβληματίστηκα. Προσπάθησα λοιπόν να δω τι επιλογές έχουμε για (ρεαλιστική) λύση.

Ομοσπονδία: Συμφωνημένη και από τις δύο πλευρές, επί καιρό Μακαρίου και επικυρωμένη (επίσημα τουλάχιστον) από όλους τους επόμενους προέδρους της δημοκρατίας. Ο “συναγωνιστής” trikozas έχει αναφερθεί στην ΔΔΟ και στο τι σημαίνει, λεπτομερώς, σε προηγούμενη καταχώρηση του. Πριν να έρθουμε κοντά σε μια λύση ΔΔΟ, δεν υπήρχαν αντιδράσεις για αυτή την μορφή λύσης.

Ενιαίο κράτος: Όπως το μοντέλο που υπογράφηκε το 1960, άλλα διορθωμένο από τις δυσλειτουργίες του και με μηχανισμούς απεγκλωβισμού από βέτο κάποιας κοινότητας. Μειονεκτήματα της συγκεκριμένης μορφής, η δυσκολία υλοποίησης της “αποτελεσματικής συμμετοχής” των δύο κοινοτήτων και το γεγονός ότι για να πετύχει, απαιτεί έλλειψη φανατισμού και εθνικισμού (βλ. Ε.ΛΑ.Μ.) από τους συμμετέχοντες.

Διχοτόμηση / Συνομοσπονδία: Δηλαδή νίκη του Ρ.Ντεκτάς και των υποστηρικτών του. Δημιουργία δύο κρατών και “τζίνοι ποτζί, τζαι 'μείς ποδά” κοινώς. Η μερίδα των Τ/Κ που υποστηρίζει την συγκεκριμένη λύση το λέει καθαρά. Στην Ε/Κ κοινότητα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αφού οι υποστηρικτές της μπορεί να εμφανίζονται σαν θιασώτες μιας εκ των προηγούμενων λύσεων ενώ επιθυμούν διχοτόμηση.

Ευρωπαϊκή λύση: Δεν ξέρω τι εννοεί ο κ. Συλλούρης και η παρέα του. Κάθε φορά που αναφέρετε σε αυτήν, όλο και μεγαλώνει η περιέργειά μου για αυτήν την πολλά υποσχόμενη αλλά μυστήρια μορφή λύσης.

Αν μου ξέφυγε κάποια μορφή λύσης ή ξέρετε κάτι παραπάνω για κάποια από τις παραπάνω (ειδικά για την “ευρωπαϊκή”), παρακαλώ, υποδείξετε μου στα σχόλια.. Το αλάθητο, δεν το διεκδικώ! Να σας υπενθυμίσω όμως ότι, προσωπικά τουλάχιστον, ψάχνω τις πρακτικές (γνωστές και ως ρεαλιστικές) μορφές λύσης.

Μπορεί σε τελική ανάλυση να μην συμφωνούμε όλοι στο τι “λύση” θέλουμε αλλά όλοι συμφωνούμε στο ότι έχουμε “πρόβλημα”. Είναι και αυτό, μια αρχή...!

Nastasios

Η Τουρκοκύπρια φίλη μου και τα κατεχόμενα

Το πήρα επιτέλους απόφαση να επισκεφτώ τα κατεχόμενα. Αφορμή, η πρόσκληση μιας φίλης Τουρκοκύπριας, την οποία γνώρισα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Οι γονείς μου δεν είναι πρόσφυγες. Οι εικόνες και οι γνώσεις που είχα για την κατεχόμενη Κύπρο μας, ήταν τα όσα είχα μάθει από το σχολείο, δηλαδή τίποτα περισσότερο από τις φωτογραφίες από το λιμανάκι της Κερύνειας, το Μπελλαπάις, το κάστρο του Αγ. Ιλαρίωνα...

Περνώντας την πράσινη γραμμή του Λήδρα Πάλας, ομολογώ ότι ήταν πολύ παράξενο το συναίσθημα. Σκεφτόμουν πού θα πάω τώρα, τι θα δω, πώς θα νιώσω; Οι κόκκινες σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους κι ήταν πολλές..Όπου έστρεφες το βλέμμα σου, το κόκκινο σου χτυπούσε στο μάτι, σαν να ήθελαν να σβήσουν έτσι κάθε ελληνικό στοιχείο και να εμπεδώσουν (στους εαυτούς τους περισσότερο) ότι είχαν πάρει κάτι που δεν τους ανήκε. Διότι κάτι που είναι δικό σου δεν έχεις ανάγκη να το προβάλλεις συνεχώς, γιατί είναι ηλίου φαεινότερον πως σου ανήκει. Αν όμως δεν είναι δικό σου; Τότε ναι, προσπαθείς να το 'βαφτίσεις' δικό σου με άλλους τρόπους...

Προχωρώντας πιο κάτω, η φίλη μου μας περίμενε για να μας ξεναγήσει στην κατεχόμενη Λευκωσία και στην Κερύνεια. Πήγαμε στο κάστρο της Κερύνειας, στο Μπελλαπάις, στο λιμανάκι. Απ' όπου περνούσαμε, το ένιωθες ότι ήσουν στην Κύπρο. Βρισκόμουν στα κατεχόμενα; Όχι στην Κύπρο ήμουν και το ήξερα! Τα κτίρια, οι δρόμοι, η φύση, όλα μαρτυρούσανε πως κι εδώ ήμουν στον τόπο μου, που δεν τέλειωνε εκεί στην πράσινη γραμμή. Το σύνθημα που λέγαμε στο σχολείο δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό μου. 'Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια' και ήθελα να το φωνάξω όσο πιο δυνατά μπορούσα!

Η φίλη μου μας έδειξε ένα άσπρο λεωφορείο και μας είπε πως εκεί μέσα μεταφέρουν τον στρατό τους οι Τούρκοι. Μας είπε ότι τα πιο όμορφα μέρη τα έκαναν στρατόπεδα. Δεν τους ήθελαν τους Τούρκους. Έβλεπε ανθρώπους να περπατούν στους δρόμους και μπορούσε να ξεχωρίσει ποιοι ήταν Τούρκοι και ποιοι ήταν Κύπριοι. These are Turkish and these are Cypriots, όπως έλεγε. CYPRIOTS. ΚΥΠΡΙΟΙ. Άσχετο αν μέχρι σήμερα εμείς δεν το έχουμε καταλάβει. Κύπριοι ναι είμαστε εμείς, αλλά είναι κι εκείνοι. Εδώ γεννήθηκαν κι έχουν ρίζες εδώ. Η μητέρα της φίλης μου μιλούσε ελληνικά, ο πατέρας της είχε συγγενείς στην Πάφο. Μας υποδέχτηκαν στο σπίτι τους, ως Κύπριους φίλους της κόρης τους.

Μας ρωτούσαν πώς βλέπουμε τα πράγματα με το κυπριακό. Μας είπαν ότι δεν τον ήθελαν τον Έρογλου. Ρωτούσαν με αγωνία αν νομίζουμε πως θα βρεθεί λύση. Στεναχωρήθηκαν πολύ όταν είπαμε πως αρκετοί Ελληνοκύπριοι είναι εθνικιστές. Προσπαθούσαν να μας πείσουν πως εκείνοι μπορούν να ζήσουν μαζί μας. Πώς μπορούμε να ζήσουμε ξανά μαζί. Ο Ταλάτ μας είπαν είναι αποφασισμένος να βρει λύση για να ενωθεί το νησί. Του είπαμε κι εμείς πως κι ο δικός μας πρόεδρος είναι αποφασισμένος. Αποχαιρετιστήκαμε με την ελπίδα να μπορέσει να γίνει κάτι για ετούτον τον τόπο. Είπαμε ευχαριστώ για την φιλοξενία και φύγαμε.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτή την επίσκεψη μου. Αντίθετα, θέλω να ξαναπάω. Αλλά όχι ως επισκέπτης, αλλά ως πολίτης της ενωμένης πλέον Κύπρου μας. Στο μυαλό μου είναι αδιανόητο, το πώς μπορεί κάποιος να έχει δει τα κατεχόμενα μέρη μας και να λέει όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω και ας μείνουμε εμείς εδώ και εκείνοι απ' εκεί! Ειδικά η νέα γενιά που δεν έζησε πόλεμο, δεν έζησε τα γεγονότα του '74, δεν δικαιολογείται να τρέφει τόσο μίσος για τους 'απ εκεί'. Φτάνει πλέον η δαιμονοποίηση των πραγμάτων. Λένε ότι ως νέοι έχουν ανησυχίες και δεν δέχονται κατεστημένα ούτε επαναπαύονται σ' αυτά που ακούνε. Ας πάνε να δούνε. Να δούνε και να νιώσουν ό,τι ένιωσα κι εγώ. Ας κάνουν την βόλτα τους, με τον Πενταδάκτυλο δίπλα τους, ας περπατήσουν στο λιμανάκι της Κερύνειας, ας πουν δυο κουβέντες με τους ανθρώπους εκεί. Και τότε ας έρθουν να μας πουν. Αν αφήνουν έστω κι ένα λιθαράκι του τόπου τούτου να χαθεί οριστικά.

Σε περίπτωση που οι δυο ηγέτες Χριστόφιας και Ταλάτ, καταφέρουν και συμφωνήσουν σε μια λύση, η οποία θα τεθεί σε δημοψήφισμα ας μην ψηφίσει κανένας στα τυφλά. Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια, κι αν είναι μισάνοιχτα ας τα ανοίξουμε καλά και ας μελετήσουμε όλες τις παραμέτρους αυτή τη φορά, χωρίς να αφεθούμε στο τι μας λένε. Ο τόπος μας είναι εκεί και μας περιμένει. Ας μην τον αφήσουμε να περιμένει. Μια επίσκεψη πιστεύω θα μας πείσει.